Tijdens de infovergadering van 19 november had de exploitant een emmertje van het te storten goedje mee. Het ging zelf even de zaal rond om toch maar aan te duiden hoe ongevaarlijk het was. Het zag er inderdaad als onschuldige turfaarde uit.
Maar de schijn bedriegt hier.
Dat het hier wel degelijk om een gevaarlijk goedje gaat, blijkt uit het verschil tussen de aanvaardingscriteria voor stortplaatsen categorie 2 en deze van categorie 3 (= huidig vergunde), namelijk :
In mensentaal uitgedrukt betekent dit concreet dat een vrachtwagen die 10 ton niet-reinigbare grond aanvoert, maximum 200 kg – d.w.z. 20 goed gevulde emmers - koolwaterstoffen, mag bevatten. Tot 10 kg hiervan mag bestaan uit giftige organische stoffen.
In het milieuvergunningaanvraagdossier (bijlage F.4. – blz. 4) omschrijft de exploitant dit als volgt :
“ Gezien het gegeven dat de te storten materialen specifieke afvalstoffen zijn met specifieke karakteristieken, dient er mee rekening gehouden te worden dat de te verwachten karakteristieken van het te verwijderen bedrijfsafvalwater ook specifiek zullen zijn .”
Hierbij geeft men duidelijk aan dat dit toch wel een gevaarlijk goedje is.
Het mag bovendien enkel gestort mits het volledig ingekapseld is ... en dan maar hopen dat alles ingekapseld blijft voor de volgende generaties.
In de komende dagen zullen wij op de blog ook de andere punten verduidelijken, zoals opgenomen in ons bezwaarschrift. Alles volledig onderbouwd door wetenschappers en met kaartmateriaal.
terug naar deel 1
verder naar deel 3
